الگوی از شیر گرفتن کامل کودکان و عوامل مرتبط با آن در استان فارس

ممقدمه: قطع کامل شیردهی با روش درست و در زمان مناسب به اندازه شروع شیردهی دارای اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی قطع کامل تغذیه با شیر مادر و عوامل مرتبط با آن در استان فارس انجام شد. روش کار: در این مطالعه، پرونده 734 کودک 5/2 تا 3 سال شهری و روستایی به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب و داده های موجود در پرونده آن ها به همراه سایر داده ها از طریق مصاحبه جمع آوری شدند. تأثیر برخی از متغیرهای جمعیت شناختی، فرهنگی بر زمان و نحوه قطع کامل شیردهی با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری بررسی شد. یافته ها: قطع کامل شیر مادر در 1/50% کودکان در 24 ماهگی و بیش تر و با میانگین 7/5 ± 21 ماه بود. نحوه قطع کامل شیردهی در 61% کودکان به طور ناگهانی بود. در میانگین مدت زمان شیردهی به تفکیک تحصیلات مادر، شغل همسر، روش زایمان و رتبه تولد تفاوت معناداری وجود داشت. بین مدت زمان شیردهی و وزن هنگام تولد و سن مادر ارتباط معناداری مشاهده نشد. بیش ترین (30%) علت قطع کامل شیردهی قبل از 24 ماهگی نگرانی والدین از اختلال رشد کودک بود. نتیجه گیری: تداوم تغذیه با شیر مادر در جمعیت مورد بررسی از بسیاری مطالعات دیگر بیش تر بود، ولی با توصیه سازمان جهانی بهداشت فاصله داشت. قطع کامل شیردهی به طور ناگهانی می تواند تطابق مادر و کودک را کاهش و آسیب های گوناگون را افزایش دهد. برای ارتقای این شاخص ها، استفاده از شیوه های نوین آموزشی در آموزش ها و راه اندازی مراکز مشاوره تخصصی شیردهی ضروری است.